ဘယ္လမ္းေရြး မလဲေဟ့ ေယာက္ဖေရ

ေယာက္ဖေရ။ နုတ္ခမ္းေတြ အေျကာေသကုန္မွေတာ့ နုတ္ဆိတ္မွဳေတြ အတြက္ အံ့ျသ မေန ေတာ့ပါဘူး။ေကာက္ရုိးေျခေထာက္ ျမက္ေျခေထာက္ေအာ္ရင္း ဘယ္လက္နဲ ့ညာလက္ကုိမခြဲ ျခားနုိင္ခင္ ကတည္းက ျခံဳ ခုတ္တဲ ့အထဲ လဲ ပါခဲ ့။ ျမက္ရွင္းတဲ ့အထဲလဲ ပါခဲ ့။ပုလင္းကြဲေတာင္ရွခဲ ့ျကေသးတယ္မဟုတ္လား။ တကယ္ေတာ့ ဒီလမ္းက ဘျကီ ငဘ တုိ ့ ေဖာက္ခဲ့တဲ့လမ္း။ဒီအခ်ိန္ထိ ဘာမ်ားျဖစ္လာေသးလုိ ့တုန္း။ ဦးျကီးေခၚျပိး သမီးေတာင္းတတ္တဲ ့အေကာင္ေတြလ က္မွာ ပန္းေကာင္းေတြ အညြန္ ့က်ိဳးခဲ ့တာလဲ ဒုနဲ ့ေဒး။

ေယာက္ဖ ေရ။ ငါက ေတာ့ အုိင္တီ ဆုိတာ ငါးစာမဟုတ္ေျကာင္းမင္းထက္ စာရင္ ပုိသိခဲ့ျပီ။ တံတားေအာက္မွာေရေတြ အမ်ားျကိးစီးသြားခဲ့ေျကာင္းေျပာရင္ မယားေျကာက္တာ အေျခအေနအမ်ားျကီးေကာင္းေျကာင္းမင္းျပန္ကလိေလမလား။

မင္းကေတာ့ ဘျကီးငဘ ရဲ ့ ဘ၀ကုိ လမ္းျပေျမပုံအျဖစ္ သေဘာပုိက္။ ေခတ္အလို္က္ေနထုိင္မွဳ အနု ပညာ ကုိရွာေဖြ ေတြ ့ရွိ ခဲ့တဲ့သူ။မင္းအေဖ လက္ထက္ ကလည္း ဒီလယ္ ဒီျကံခင္း။ တဦးတည္းေသာ အေမြ ဆက္ခံသူ အျဖစ္ အေမြ ခံထုိက္ခဲ့တဲ့ မင္းက ဘ၀ ဆုိ တာ ပုိျပိးတိက်ေျပာရ ရင္ လူ ရဲ ့အေျခခံဟာ  အေျပာင္းအလဲ မရွိပါဘူးလုိ ့ယူဆ။ ဒါမွမဟုတ္ ေျဖသိမ့္ ျပိး ဘုိးဘြားပုိင္ေျမမွာသံေယာဇဥၤ ေတြ နဲ ့ေက်ာက္ခ်ခဲ့။ ေခြ်းတပ္က ေခ်ာအျဖစ္ စကားလုံးေတြ ေရြ ့ေလ်ာလာတာက လြဲျပိး ဘာမွထူးမလာပါဘူး။ ေပၚတာျပန္မျဖစ္ဖုိ ့ေတာ့ အေရးျကိးတယ္။ ေနာက္ေ ကာဘာမ်ားျဖစ္လာဦးမယ္ထင္သလဲ ဆုိတဲ့မင္း၇ဲ ့ေမးခြန္းအတြက္ လူ ့အခြင့္အေရးအိပ္မက္ေတြ မက္တတ္ စငါ ခံတြင္းမေတြ ့ခဲ ့တာအမွန္ပါဘဲ။

တကၠသုိလ္ဆုိတဲ ့ေက်ာင္းေတာ္က ရလာတဲ့ ဓါတ္ပုံတခ်ပ္နဲ ့၇၀ ေက်ာ္အေမအုိရဲ ့ေခြ်းစက္ ေတြ ကုိႏွစ္သိမ့္

နုတ္ဆိတ္ေနတာ မေတာင္းဆုိ ခ်င္လုိ ့မဟုတ္မွန္း ငါသိေပမယ္ ့တဖက္ေစာင္းနင္းကြာဟ လာမွု ေတြ ကုိမင္းတကယ္ ဘဲ မုဒိတာ ပြါးနုိင္ခဲ့ျပိလား။

ေယာက္ဖေရ။ အေနအထုိင္မတတ္ခဲ့တဲ ငါက ေတာ့ ကုိယ့္ဆိပ္ကမ္းကေလးကုိ ကုိယ္သယ္ပုိးျပိး ရြက္လြင့္ခဲ ့

ေရမ်ား၇င္ ငါးရွိရမယ္ဆုိျပိး။မလာပါနဲ ့မန္ဒါလီ ေရမ်ားေပမယ့္ ငါး၇ဖုိ ့ဆုိ တာ မလြယ္ပါဘူး။ ခုိနားရာေပ်ာက္ခဲ့တဲ ့ညေတြ ။ ဘာေကာင္မွန္းမသိ ဘဲ တိရစ္ဆန္ ဥယ်ာဥ္ထဲ ေခ်ာ္လဲ ေရာ ထုိင္ခဲ ့ရတဲ့ေန ့ေတြ ။ အမွန္တရားဆုိတဲံ့အ၇ာကုိ ရူးသြပ္စြာ ရွာေဖြေနခဲ့ဆဲ။ အျမဲစိမ္းေတာအုပ္ရဲ ့အက္ကြဲ တဲ ့မာယာေအာ္သံနာျကိးထဲ မွာေတာ့ အမွန္တရားဆုိ တာ မ်က္နွာမ်ားေျကာင္း ျကားသိခဲ့ရတယ္။ မိေက်ာင္းမ်က္ရည္ေတြ လား။ ဂဏန္းမ တေကာင္လုိ သစၥာ တရားကုိ သေဘာထားျကသူေတြ ။ ေတြ ့ခဲ ့ျမင္ခဲ့ျကားခဲ့။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ စကားလုံးေတြ ရဲ ့ေနာက္ကုိ ေျပးလုိက္ရင္း ေျခကုန္လက္ပန္းက်ခဲ့ရတဲ့ ေန ့ည ေတြ။ ကမ္းကပ္ဖုိ ့အတြက္ကမ္းစပ္က လည္းငါ့ကုိယ္ ေပၚမွာ။ ပစ္ခ်လုိက္ျပီးအိပ္စက္အနားယူဖုိ ့ ဦးေနွာက္က ခြင့္မျပဳ ေပမယ့္ ေ၀ေလ ေလ တခါ ေအာ္ လုိက္ရတုိင္း နွလုံးသားရဲ ့ျကိမ္ဆဲ သံေျကာင့္ လိပ္ျပာ လန္ ့လန္ ့သြားတတ္ တယ္ဆုိ ရင္  ေယာက္ဖ ေရ။ မင္းကေတာ့ ရီေနလိမ့္မယ္။

ေမြးကတည္းက ေဇာက္ထုိးေမြးလုိ ့ အသိအျမင္ေနာက္က်တာလား။ အမွန္တရားမွာ ဒုိင္လူျကိးမရွိေပမယ့္

တရားမွ်တမွဳ မွာ ဆုံးျဖတ္ပုိင္ခြင့္ ရွိသူ ေတြ ရွိေျကာင္းသိလုိက္ရတဲ့ေန ့မွာ ေနပူထဲ မိေက်ာင္းသြားေန တဲ ့ဘျကီးေတြကိုအားနာတယ္။ ေျကြလြင့္သြားတဲ့ စံပယ္ ပြင့္ ေလးေတြ အတြက္ ၀မး္နည္းတယ္။ခက္တာက ရင္းႏွီးျမွပ္နွံ အထုိင္ခ်၇ေအာင္ ကလည္း အရင္ းအႏွီး က မလုံေလာက္။ လူပင္စုိက္ရေအာင္ကလည္း သဘာ၀ ေရခံေျမခံက မလုံေလာက္။ ဘ၀ ေနထုိင္မွဳမွာ အေတြ း အေခၚကမလုံေလာက္။ ဒီျကားထဲ အမွန္တရားကုိ ဒုိင္လူျကီး ၀င္လုပ္ခံ၇ လြန္းလုိ ့မ်က္စိေတြ နားေတြ လဲ ေညာင္းညာ လြန္းလွျပီ။

အလင္းကြဲ ေန ့ရက္ ေတြ ထဲ မွာ တေန ၇ာ ရာ က တန္းစီ ဖုိ ့ပ်က္ကြက္ တဲ့ အတြက္ အီးတီ တေကာင္အျဖစ္ ျပစ္ဒဏ္သင့္ရင္ လဲ အဲဒီ အတြက္ ဂုဏ္ယူေန တတ္မယ့္ ေဇာက္တိ ေဇာက္ထုိးအေကာင္မ်ိဳး။

အုိင္တီ ။ဂလုိဘယ္ ။ လစ္ဘရယ္ ။ေဂဟေဗဒ ။ ÁwÎိယ ေအာ္သံ။ စံေသြမွဳ ေတြ နဲ ့အမွန္တရား။ ယူတုိပိးယားေပ်ာက္သြားခဲ့ျပိေယာက္ဖေရ။

ေယာက္ဖေရ။ အင္တီ လား။ ေအာ္တာေနးတစ္လား။၀ါးတားတားေတြ နဲ ့ေ၀ေလေလ တခါေအာ္လုိက္၇တုိင္း ေက်ာင္းတုန္းက ေလာက္ စိတ္မပါတာ အေသအခ်ာဘဲ။ တခါတခါ အကုသုိလ္ပန္းပြင့္ေလးေတြ အေျကာင္းကုိ ေတြးမိျပန္ရင္ အဲဒီေပါက္ပင္ကုိင္းကုိင္းေတြ ကုိဆူ နာမီ လွုိင္းေတြ နဲ ့တုိက္စားခ်င္ျပန္ေရာ။ အကုသုိလ္ပန္းေတြကလည္း ကမBာ အႏွံ ့ ျပန့္ႏွံ ့ေပါက္ေရာက္တာ ဒီရာစုရဲ ့က်ိန္စာဘဲ လား။ လြတ္လပ္မွဳ နဲ ့မွ် တမွဳ ကိုဘယ ္လုိ ညီမွ် ျခင္း ခ် ျကမလဲ။ ကမBာကုိ ကယ္တင္မယ့္ ေနာက္ထပ္ ဘုရားသခင္တပါးဟာ ဇီ၀နည္းပညာ နဲ ့ေမြးဖြားလာမလား။

ေယာက္ဖေ၇။ ဒီအခ်ိန္ဆုိ မင္းရဲ ့ျကံခင္းေလး မီးရွဳိ ့ျပိးေရာေပါ့။ သစ္ေကာ္ပုိေရးရွင္းေတြ ရဲ ့ထုတ္လုပ္မွဳ။

သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ အဖြဲ ့ေတြရ ဲ ့ထိန္းခ်ဳပ္မွဳ ေတြ ရဲ ့ျကား။ ေခ်ာင္းထိပ္ က နားေပါက္က်ယ္ ေတြ ေတာင္ယာလုပ္ခြင့္မွ ရ ျကေသးရဲ ့လား။ ကုိးဆယ္ ။ ဖက္ဒရယ္ ။ ဒုိင္ယာေလာ့။ ျပိးေတာ့တီေဂ်။ အင္စတီက်ူးရွင္း။ ရီ ကြန္ဆေလးရွင္း။ဆန္းရွင္း။ ျပိးေတာ့ မရွင္း။ မရွင္း။ မရွင္း။ ဓါတ္ခြဲ ခန္းထဲ က ဖား။ ခံစားေပဦးေတာ့ ေယာက္ဖေရ။

ဇီးကြက္ စီးပြါးေရးမွာ အေမွာင္ထဲ ျမင္တဲ ့အေကာင္ေတြ အလုပ္ျဖစ္။ ညဖက္ အလုပ္ထြက္၇တဲ ့မိန္းကေလးေရ။ ဖြင့္ျဖိဳးမွဳ ရဲ ့တံခါးေခါက္သံအတြက္ မင္းရင္ ခြင္ဟာ အဆင္သင့္ျဖစ္ခဲ ့ျပိလား။

လူထုတုိက္ပြဲ။

စစ္အာဏာရွင္စနစ္ အျကြင္းမဲ့ ဖ်က္သိမ္းေရး။

ဆီေပးမွ ဆန္၇မယ္

ဥမကြဲ သုိက္မပ်က္ အေကာင္မေပါက္

ဥကြဲရင္ အေကာင္ေပါက္မလား။

လားေပါင္းမ်ားစြာအေတြးေတြ နဲ ့အခ်ိဳးအေကြ ့တခု ကုိ ေရာက္တဲ ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေယာက္ဖ ေရ။ မင္းႏွလုံးသားက ေပးတဲ ့အေျဖကုိ ဘဲ အရာရာ အတြက္ ေဆာင္ျကဥ္းလာမယ့္ အမွန္တရားလုိ ့ ငါယုံျကည္လုိက္ေတာ့မယ္။ငါ ကေတာ့အိမ္ရွိရာ အရပ္သာ ဒီအခ်ိန္မွာ အေကာင္းဆုံးလုိ ့ထင္ခဲ့ျပီကြာ။ဒါေပမယ့္ အရာရာ အတြက္ အနီးဆုံးလူေတြသာ ဆုံးျဖတ္ေစခ်င္တာ ငါ့ ဆႏၵပါ။ ကဲ ဘယ္ဘက္ လမ္းကုိ နီးမလဲ ေယာက္ဖေရ။ မင္းတုိ ့ပဲ ဆုံးျဖတ္ျကေပေတာ့။