မနက္ျဖန္ရဲ ့ပုံျပင္ January 1, 2010
Posted by sam-yomahlaing in 1, အမွတ္တရ ပုံရိပ္မ်ား.add a comment
မနက္ျဖန္ရဲ ့ပုံျပင္
| ေခြးေဟာင္သံ။ဘဲေအာ္သံ။ ခေလးငုိသံေတြနဲ ့ ေရာင္နီမလာခင္ နံနက္ခင္းတခု အစပ်ိဳးခဲ့ျပန္ျပီ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေတာ့ အခန္းက်ဥ္းေလး တခု ထဲက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ တင္ပလႅင္ ေခြျပီး တရားထုိင္ေနေလာက္ေရာေပါ့။ က်ေနာ္ကေတာ့ အိပ္ယာထဲေကြးျပီး ေသြးစုတ္ဖုတ္ေကာင္ ေတြနဲ ့၀ံပုေလြ တုိ ့ရဲ ့အေျကာင္းကုိ စဥ္းစားေနမိတယ္။ ကူးစက္တတ္တဲ့ ေရာဂါ ဆုိးျကီးတစ္ခုလုိ တစ္ေကာင္ျပီး တေကာင္ျပီးတေကာင္။ တေယာက္ျပီးတေယာက္ ဗြက္ေပါက္ေနတဲ့ အေ၀း ေျပး လမ္းမ ျကီးထက္မွာ ၀င္လာလုိက္ထြက္သြားလုိက္ျကနဲ ့။ ရာဇ၀င္ေတြကလဲ အရင္အတုိင္း၊ မေျပာင္းမလဲ။ ဒီလုိနဲ ့ဘဲ ေျပာင္းလဲ ခ်င္သူတုိ ့ရဲ ့မနက္ျဖန္ပုံျပင္ဟာ မေန ့ကလုိ ပါဘဲ လုိ ့စဥ္းစားလာမိခဲ့တယ္။ကုန္ခဲ့တဲ့ (၁၀) စုနွစ္က
တက္တက္ျကြျကြ နဲ ့အရာရာကုိ စူးစမ္း။ အခန္းတခန္းထဲ အတူေန။ သူ ့အေမ ကုိယ့္အေမ၊ သူ ့ေငြ ကုိယ့္ေငြ။ အျပန္အလွန္ ဒဏ္ရာေတြနဲ ့လဲ မထိေတြ ့ရေသး။တုိ ့တေတြ လဘက္ရည္ကုိ ေ၀ေသာက္ဖူးသလုိ ။ ေဆးလိပ္တုိကုိ မွ်ရွဴ၊ အပူအပင္ ဆုိတာေတြက ေတာ့ တုိ ့နဲ ့ခပ္ေ၀းေ၀း၊၊ေတြးတယ္ဆုိရုံဘဲ ေတြ းတတ္ခဲ့ျကတယ္။ ေဆြးေႏြးလုိက္၊ ျငင္းခုန္လုိက္၊ ကဗ်ာလုိ လုိ စာလုိလုိ နဲ ့ကဗ်ာမပီ စာမပီ နုိင္မဲ ့အျဖစ္ဆုိးေတြ ေရာက္လာနုိင္တာကုိ လဲ ေတြးတတ္ခဲ့ျကသား။ ေကာင္မေလး တေယာက္ကုိ အတူတူ ျကိုက္ခဲ့ျကေပမယ္ ့ဘာသာျကီး ၄ ခု မွာေတာ့ တေယာက္တမ်ိဳးစီ ဇာတ္ပ်က္ေနခဲ့ျကတယ္။ လူတုိင္းဟာ ၀ံပုေလြ တေကာင္အျဖစ္ေမြးဖြါးလာတာ မဟုတ္ဘူး ဆုိ တဲ့ သစၥာနီ ရဲ ့အကုသုိလ္ပန္းမ်ားထဲက ကဗ်ာစာသားကုိ အေကာင္းျမင္နွလုံးသားနဲ ့ခံစား သေဘာက်ခဲ့ျကေပမယ့္ ၀ံပုေလြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိတဲ့ေနရာကုိ ေတာ့ တုိ ့တေတြ အတူတူ ေရာက္သြားခဲ့ျကတယ္။ ၀ံပုေလြေတြ ။ ၀ံပုေလြေတြ ။ မ်ားမွ မ်ား။ မုိးေကာင္းကင္ကုိ ေက်ာေပးမထားျကတဲ့ ၀ံပုေလြေတြ။ အ မ်ိဳးမ်ိဳးအစားအစား။ ပန္းခ်ီသမား မင္းကေတာ့ အေရာင္ေတြ နဲ ့ အမ်ိဳးအစားခြဲထားေလမလား။ ေနာင္တခ်ိန္ ျပန္ေတြ ့ ခြင့္ရွိတဲ့အခါေတာ့ ငါ ေမးခ်င္ေသးတယ္။ အကုသုိလ္ပန္းေတြ ကလဲ အစီ အရီ။ ရာသီ ေရြး ပြင့္ဘဲ ပြင့္နုိင္လြန္းတဲ့ေနရာ။ ငါကေတာ့ အကုသုိလ္ ပန္းေတြ ပြင့္တဲ့ေနရာတုိင္းမွာ ၀ံပုေလြေတြ နဲ ့ေသြးစုတ္ဖုတ္ေကာင္ေတြ က်က္စားမွာဘဲလုိ ့ေတြ းမိခဲ့သား။ အျဖဴ ေရာင္ အရုိင္းေတာက မာယာေတြ မပါတဲ့ မ်က္နွာေတြ စုေ၀းရာ တုိ ့ရဲ ့အခန္းက်ဥ္းေလးထဲက ကမၻာထဲမွာေတာ့ ေအးအတူ ။ ပူအမွ်။ ေဖးထူ ကူမ။ ရွိတာကုိ ေ၀ မွ်။ မညီမွ်မွဳ လဲမရွိ။ တရာ း မ မွဳ လဲ မရွိ။ ဒီေတာ့လဲ ငါတုိ ့၇ဲ ့ဒဏ္၇ာေတြ က အားေဆးျဖစ္။ ငါတုိ ့၇ဲ ့ေ၀ဒနာေတြက ငါတုိ ့ကုိ အားေပး ဟုိေ၀းေ၀း က မုိးေကာင္ကင္ ဟာ မနက္ျဖန္မွာ ဘဲ ေရာက္ေတာ့မလုိလုိ။ ယူတုိပီးယား စိတ္ကူးေတြ နဲ ့တည္ေဆာက္ခဲ့ျက။ ခ်ီတက္ခဲ့ျက။ အလႅာ အရွင္ရယ္ ။ ခရစ္ေတာ္၇ယ္ ။ ကံ ကံ၏ အက်ိဳးရယ္ တုိ ့ေလးေယာက္နဲ ့သေဘာတူညီ မွဳရခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ၀ံပုေလြေတြ အုံနဲ ့က်င္းနဲ ့ အစားမာန္ ခုတ္ျကတဲ့တေန ့မွာ ငါတုိ ့တေတြ ဒဏ္၇ာေတြ ကုိယ္စီနဲ ့တေယာက္တေနရာစီ။ လြင့္ေမ်ာခဲ့ျကေပါ့။ ရုိးမေတာင္ေျခနားမွာ ေနတဲ့ငါက ေတာင္တန္းေတြနဲ ့ေ၀းျပီး သေဘၤာဥျသသံေတြ ျကား၇တဲ့ ေနရာေလးကို ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ဧ၇ာ၀တီနဲ ့နီးနီးေနတဲ့ မင္းတုိ ့က ပူေႏြးအုိက္စပ္တဲ့ တစ္ေန၇ာကုိ ေ၇ာက္လုိ ေ၇ာက္။ ေက်ာင္းတုန္းက ငါ တုိ ့ေလ့လာေ၇း မထြက္ခဲ့ရသမွ် ငါ တုိ ့ရဲ ့အေမေတြ ျမန္မာျပည္ကုိ ပတ္ျပီး လုိက္ေတြ ့ျကရေပါ့။အျဖဴ ေရာင္ပန္းရုိင္းေတြ သုေတသန ျပု ျက။ အသက္ (၅၀)ေက်ာ္မွ ရန္ကုန္ေရာက္ဖူး၇တဲ့ ငါ ့အေမ။ ေရြွတိဂုံ ေအာင္ေျမကုိ ေ၇ာက္ခဲ့မေရာက္ခဲ့ ဆုိတဲ့ကိစၥ ကေတာ့ ဒီေန ့ထိ ငါ မသိရေသးတဲ ့အျဖစ္။ တစ္ခါ တခါ အိပ္မက္ထဲမွာေမးျကည့္ရင္ေတာ့ အေမျပဳံးးေန တတ္ရဲ ့။ အဲဒီပင္လယ္နားက ျမိဳ ့ကေလးမွာ တိမ္လြွာေတြ စီးျပိး ခ၇ီးရွည္ထြက္ခ်င္တဲ့ ေ၀ဒနာကုိ ငါခံစားတတ္ခဲ့တယ္။ မင္းကေတာ့ မာယာနည္းတဲ့ ၀ံပုေလြေတြကုိ အေရာင္ခြဲ ရင္း အကုသုိလ္ ပန္းေတြ ပြင့္တဲ့ အျဖဴေရာင္ အ၇ုိင္းေတာေတြ တခုျပီးတခု ျဖတ္သန္းခဲ့ခ်ိန္မွာေတာ့ ငါ က တိမ္ေတြနဲ ့အတူ လြင့္ေမ်ာခဲ့၇တယ္။ ဒီလုိနဲ ့ငါ က ေနာက္တနယ္ကုိ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ မင္းတုိ ့ဆီကုိ နွစ္ရွည္ဗီဇာ နဲ ့လုိက္လာေလရဲ ့သူငယ္ခ်င္းေရ။ ပေဒသာပင္ေတြ ေပါက္တဲ့ေန၇ာလား။ ေရသန္ ့သန္ ့ေတြ ေသာက္ ျပီးေလသန္ ့သန္ ့ေတြ ရွဴတဲ့ေနရာလား။ လားေပါင္းမ်ားစြာ အေမးေတြနဲ ့ ကာလတခု ကုိ အေရာက္မွာေတာ့ တခ်ိဳ ့က မုန္ ့စားရင္ လွည္းစီးျက။ တခ်ိဳ ့ကလဲ ေဖာင္စီးရင္း ေရ ငတ္ျက။ ဘ၀ ေတြ ။ ဘ၀ေတြ။ အေတြးသစ္။ အျမင္သစ္။ ဒဏ္ရာ အသစ္။ ေဒါသ အသစ္ ……..နဲ ့ဘ၀ အသစ္ေတြနဲ ့ ငါျကုံခဲ့ရေပမယ့္ အိပ္မက္ေတြ ကေတာ့ အေဟာင္းပါဘဲ သူငယ္ခ်င္း။ ဘ၀ရဲ ့ပုံသ¾ာန္ပ်က္ခြက္ေတြထဲမွာ အလုိက္သင့္က်နုိင္ေရး အတင္းအဓမၼ အရည္ေပ်ာ္ျပရလြန္းေတာ့လဲ တခ်ိဳ ့သိကၡါေတြ ပြန္းပဲ့။တခ်ိဳ ့ကလဲ လွ်ာေပၚ ျမက္မေပါက္ေရး သီအုိရမ္ေတြ နဲ ့ေလဟာနယ္မဲ့ အစာအိမ္ကုိ ေဒါသေတြ နဲ ့ျဖည့္တင္း ကားခ်ပ္နဲ ့ဆုံခ်က္စိတ္ပ်က္ဖြယ္ သေဘာထားကြဲခဲ့ျကတဲ ့ဘ၀ေတြ။ ငါကေရာ။ ကုိျသဒိနိတ္ မဟုတ္တဲ့ ဒုိင္မင္းရွင္းတခု မွာ မျပုိင္မျဖတ္မ်ဥ္း တေျကာင္းအျဖစ္ စိတ္ကူးအေတြးေတြကို အေျဖမထုတ္နုိင္ေသးတဲ့ လူ တေယာက္ ။ အေရြ ့မရွိတဲ့အားစုိက္မွဳ ေတြ နဲ ့ အခ်ိန္ေတြ ကို ျဖုန္းတီး။ အရွုံးျကိး ရွုံးေနတဲ့ ကစားသမားတေယာက္ဟာ ငါျဖစ္ေနခဲ့ျပီလား။ သူငယ္ခ်င္းတုိ ့ေ၇ တေယာက္တေနရာက လာျပီး အေဆာင္တခု မွ စုမိခဲ့တဲ့ ငါတုိ ့။ တေယာက္တဘာသာ ကြဲျပားျကေပမယ့္ ၀ံပုေလြေတြကို အတူတူ မုန္းခဲ့ျက။ ေသြးစုတ္ ဖုတ္ေကာင္ေတြကို ရြံ ခဲ့ျကတယ္။ မာယာမ်ားတဲ့ ကစား၀ုိင္းေတြ ကုိ မုန္းတတ္ျကေပမယ့္ သစၥာတရားကုိ ခ်စ္ ။ ေမတၱာ တရားကုိ ခ်စ္။ လူသားေတြကို ခ်စ္ခဲ့ျကတယ္။ ဒါေပမယ့္လဲ အကုသုိလ္ ပန္းေတြေ၀တဲ့ ေတာအုပ္ကုိ ေတာ့ ငါမုန္းတတ္ခဲ့ျပီ သူငယ္ခ်င္း။ မနက္ျဖန္ေတြရဲ ့ပုံျပင္ေတြထဲမွာငါ ဇာတ္ေဆာင္တေယာက္အေနနဲ ့မပါ ျဖစ္ေတ့ာရင္ လဲ နားလည္ေပးျကပါ။ ေခြးေဟာင္သံေတြျကားတုိင္း စစ္ေခြးတုိက္ကုိ သတိ၇တတ္တဲ့ငါ။ သစၥာရွိတဲ့ သတၱ၀ါ တေကာင္ျဖစ္တဲ့ ေခြးကုိ လူသားဆန္စြာ ငါ ခ်စ္တတ္ခ်င္ျပီ သူငယ္ခ်င္း။ |
|
ဘယ္လမ္းေရြး မလဲေဟ့ ေယာက္ဖေရ January 1, 2010
Posted by sam-yomahlaing in 1.add a comment
ေယာက္ဖေရ။ နုတ္ခမ္းေတြ အေျကာေသကုန္မွေတာ့ နုတ္ဆိတ္မွဳေတြ အတြက္ အံ့ျသ မေန ေတာ့ပါဘူး။ေကာက္ရုိးေျခေထာက္ ျမက္ေျခေထာက္ေအာ္ရင္း ဘယ္လက္နဲ ့ညာလက္ကုိမခြဲ ျခားနုိင္ခင္ ကတည္းက ျခံဳ ခုတ္တဲ ့အထဲ လဲ ပါခဲ ့။ ျမက္ရွင္းတဲ ့အထဲလဲ ပါခဲ ့။ပုလင္းကြဲေတာင္ရွခဲ ့ျကေသးတယ္မဟုတ္လား။ တကယ္ေတာ့ ဒီလမ္းက ဘျကီ ငဘ တုိ ့ ေဖာက္ခဲ့တဲ့လမ္း။ဒီအခ်ိန္ထိ ဘာမ်ားျဖစ္လာေသးလုိ ့တုန္း။ ဦးျကီးေခၚျပိး သမီးေတာင္းတတ္တဲ ့အေကာင္ေတြလ က္မွာ ပန္းေကာင္းေတြ အညြန္ ့က်ိဳးခဲ ့တာလဲ ဒုနဲ ့ေဒး။
ေယာက္ဖ ေရ။ ငါက ေတာ့ အုိင္တီ ဆုိတာ ငါးစာမဟုတ္ေျကာင္းမင္းထက္ စာရင္ ပုိသိခဲ့ျပီ။ တံတားေအာက္မွာေရေတြ အမ်ားျကိးစီးသြားခဲ့ေျကာင္းေျပာရင္ မယားေျကာက္တာ အေျခအေနအမ်ားျကီးေကာင္းေျကာင္းမင္းျပန္ကလိေလမလား။
မင္းကေတာ့ ဘျကီးငဘ ရဲ ့ ဘ၀ကုိ လမ္းျပေျမပုံအျဖစ္ သေဘာပုိက္။ ေခတ္အလို္က္ေနထုိင္မွဳ အနု ပညာ ကုိရွာေဖြ ေတြ ့ရွိ ခဲ့တဲ့သူ။မင္းအေဖ လက္ထက္ ကလည္း ဒီလယ္ ဒီျကံခင္း။ တဦးတည္းေသာ အေမြ ဆက္ခံသူ အျဖစ္ အေမြ ခံထုိက္ခဲ့တဲ့ မင္းက ဘ၀ ဆုိ တာ ပုိျပိးတိက်ေျပာရ ရင္ လူ ရဲ ့အေျခခံဟာ အေျပာင္းအလဲ မရွိပါဘူးလုိ ့ယူဆ။ ဒါမွမဟုတ္ ေျဖသိမ့္ ျပိး ဘုိးဘြားပုိင္ေျမမွာသံေယာဇဥၤ ေတြ နဲ ့ေက်ာက္ခ်ခဲ့။ ေခြ်းတပ္က ေခ်ာအျဖစ္ စကားလုံးေတြ ေရြ ့ေလ်ာလာတာက လြဲျပိး ဘာမွထူးမလာပါဘူး။ ေပၚတာျပန္မျဖစ္ဖုိ ့ေတာ့ အေရးျကိးတယ္။ ေနာက္ေ ကာဘာမ်ားျဖစ္လာဦးမယ္ထင္သလဲ ဆုိတဲ့မင္း၇ဲ ့ေမးခြန္းအတြက္ လူ ့အခြင့္အေရးအိပ္မက္ေတြ မက္တတ္ စငါ ခံတြင္းမေတြ ့ခဲ ့တာအမွန္ပါဘဲ။
တကၠသုိလ္ဆုိတဲ ့ေက်ာင္းေတာ္က ရလာတဲ့ ဓါတ္ပုံတခ်ပ္နဲ ့၇၀ ေက်ာ္အေမအုိရဲ ့ေခြ်းစက္ ေတြ ကုိႏွစ္သိမ့္
နုတ္ဆိတ္ေနတာ မေတာင္းဆုိ ခ်င္လုိ ့မဟုတ္မွန္း ငါသိေပမယ္ ့တဖက္ေစာင္းနင္းကြာဟ လာမွု ေတြ ကုိမင္းတကယ္ ဘဲ မုဒိတာ ပြါးနုိင္ခဲ့ျပိလား။
ေယာက္ဖေရ။ အေနအထုိင္မတတ္ခဲ့တဲ ငါက ေတာ့ ကုိယ့္ဆိပ္ကမ္းကေလးကုိ ကုိယ္သယ္ပုိးျပိး ရြက္လြင့္ခဲ ့
ေရမ်ား၇င္ ငါးရွိရမယ္ဆုိျပိး။မလာပါနဲ ့မန္ဒါလီ ေရမ်ားေပမယ့္ ငါး၇ဖုိ ့ဆုိ တာ မလြယ္ပါဘူး။ ခုိနားရာေပ်ာက္ခဲ့တဲ ့ညေတြ ။ ဘာေကာင္မွန္းမသိ ဘဲ တိရစ္ဆန္ ဥယ်ာဥ္ထဲ ေခ်ာ္လဲ ေရာ ထုိင္ခဲ ့ရတဲ့ေန ့ေတြ ။ အမွန္တရားဆုိတဲံ့အ၇ာကုိ ရူးသြပ္စြာ ရွာေဖြေနခဲ့ဆဲ။ အျမဲစိမ္းေတာအုပ္ရဲ ့အက္ကြဲ တဲ ့မာယာေအာ္သံနာျကိးထဲ မွာေတာ့ အမွန္တရားဆုိ တာ မ်က္နွာမ်ားေျကာင္း ျကားသိခဲ့ရတယ္။ မိေက်ာင္းမ်က္ရည္ေတြ လား။ ဂဏန္းမ တေကာင္လုိ သစၥာ တရားကုိ သေဘာထားျကသူေတြ ။ ေတြ ့ခဲ ့ျမင္ခဲ့ျကားခဲ့။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ စကားလုံးေတြ ရဲ ့ေနာက္ကုိ ေျပးလုိက္ရင္း ေျခကုန္လက္ပန္းက်ခဲ့ရတဲ့ ေန ့ည ေတြ။ ကမ္းကပ္ဖုိ ့အတြက္ကမ္းစပ္က လည္းငါ့ကုိယ္ ေပၚမွာ။ ပစ္ခ်လုိက္ျပီးအိပ္စက္အနားယူဖုိ ့ ဦးေနွာက္က ခြင့္မျပဳ ေပမယ့္ ေ၀ေလ ေလ တခါ ေအာ္ လုိက္ရတုိင္း နွလုံးသားရဲ ့ျကိမ္ဆဲ သံေျကာင့္ လိပ္ျပာ လန္ ့လန္ ့သြားတတ္ တယ္ဆုိ ရင္ ေယာက္ဖ ေရ။ မင္းကေတာ့ ရီေနလိမ့္မယ္။
ေမြးကတည္းက ေဇာက္ထုိးေမြးလုိ ့ အသိအျမင္ေနာက္က်တာလား။ အမွန္တရားမွာ ဒုိင္လူျကိးမရွိေပမယ့္
တရားမွ်တမွဳ မွာ ဆုံးျဖတ္ပုိင္ခြင့္ ရွိသူ ေတြ ရွိေျကာင္းသိလုိက္ရတဲ့ေန ့မွာ ေနပူထဲ မိေက်ာင္းသြားေန တဲ ့ဘျကီးေတြကိုအားနာတယ္။ ေျကြလြင့္သြားတဲ့ စံပယ္ ပြင့္ ေလးေတြ အတြက္ ၀မး္နည္းတယ္။ခက္တာက ရင္းႏွီးျမွပ္နွံ အထုိင္ခ်၇ေအာင္ ကလည္း အရင္ းအႏွီး က မလုံေလာက္။ လူပင္စုိက္ရေအာင္ကလည္း သဘာ၀ ေရခံေျမခံက မလုံေလာက္။ ဘ၀ ေနထုိင္မွဳမွာ အေတြ း အေခၚကမလုံေလာက္။ ဒီျကားထဲ အမွန္တရားကုိ ဒုိင္လူျကီး ၀င္လုပ္ခံ၇ လြန္းလုိ ့မ်က္စိေတြ နားေတြ လဲ ေညာင္းညာ လြန္းလွျပီ။
အလင္းကြဲ ေန ့ရက္ ေတြ ထဲ မွာ တေန ၇ာ ရာ က တန္းစီ ဖုိ ့ပ်က္ကြက္ တဲ့ အတြက္ အီးတီ တေကာင္အျဖစ္ ျပစ္ဒဏ္သင့္ရင္ လဲ အဲဒီ အတြက္ ဂုဏ္ယူေန တတ္မယ့္ ေဇာက္တိ ေဇာက္ထုိးအေကာင္မ်ိဳး။
အုိင္တီ ။ဂလုိဘယ္ ။ လစ္ဘရယ္ ။ေဂဟေဗဒ ။ ÁwÎိယ ေအာ္သံ။ စံေသြမွဳ ေတြ နဲ ့အမွန္တရား။ ယူတုိပိးယားေပ်ာက္သြားခဲ့ျပိေယာက္ဖေရ။
ေယာက္ဖေရ။ အင္တီ လား။ ေအာ္တာေနးတစ္လား။၀ါးတားတားေတြ နဲ ့ေ၀ေလေလ တခါေအာ္လုိက္၇တုိင္း ေက်ာင္းတုန္းက ေလာက္ စိတ္မပါတာ အေသအခ်ာဘဲ။ တခါတခါ အကုသုိလ္ပန္းပြင့္ေလးေတြ အေျကာင္းကုိ ေတြးမိျပန္ရင္ အဲဒီေပါက္ပင္ကုိင္းကုိင္းေတြ ကုိဆူ နာမီ လွုိင္းေတြ နဲ ့တုိက္စားခ်င္ျပန္ေရာ။ အကုသုိလ္ပန္းေတြကလည္း ကမBာ အႏွံ ့ ျပန့္ႏွံ ့ေပါက္ေရာက္တာ ဒီရာစုရဲ ့က်ိန္စာဘဲ လား။ လြတ္လပ္မွဳ နဲ ့မွ် တမွဳ ကိုဘယ ္လုိ ညီမွ် ျခင္း ခ် ျကမလဲ။ ကမBာကုိ ကယ္တင္မယ့္ ေနာက္ထပ္ ဘုရားသခင္တပါးဟာ ဇီ၀နည္းပညာ နဲ ့ေမြးဖြားလာမလား။
ေယာက္ဖေ၇။ ဒီအခ်ိန္ဆုိ မင္းရဲ ့ျကံခင္းေလး မီးရွဳိ ့ျပိးေရာေပါ့။ သစ္ေကာ္ပုိေရးရွင္းေတြ ရဲ ့ထုတ္လုပ္မွဳ။
သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ အဖြဲ ့ေတြရ ဲ ့ထိန္းခ်ဳပ္မွဳ ေတြ ရဲ ့ျကား။ ေခ်ာင္းထိပ္ က နားေပါက္က်ယ္ ေတြ ေတာင္ယာလုပ္ခြင့္မွ ရ ျကေသးရဲ ့လား။ ကုိးဆယ္ ။ ဖက္ဒရယ္ ။ ဒုိင္ယာေလာ့။ ျပိးေတာ့တီေဂ်။ အင္စတီက်ူးရွင္း။ ရီ ကြန္ဆေလးရွင္း။ဆန္းရွင္း။ ျပိးေတာ့ မရွင္း။ မရွင္း။ မရွင္း။ ဓါတ္ခြဲ ခန္းထဲ က ဖား။ ခံစားေပဦးေတာ့ ေယာက္ဖေရ။
ဇီးကြက္ စီးပြါးေရးမွာ အေမွာင္ထဲ ျမင္တဲ ့အေကာင္ေတြ အလုပ္ျဖစ္။ ညဖက္ အလုပ္ထြက္၇တဲ ့မိန္းကေလးေရ။ ဖြင့္ျဖိဳးမွဳ ရဲ ့တံခါးေခါက္သံအတြက္ မင္းရင္ ခြင္ဟာ အဆင္သင့္ျဖစ္ခဲ ့ျပိလား။
လူထုတုိက္ပြဲ။
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ အျကြင္းမဲ့ ဖ်က္သိမ္းေရး။
ဆီေပးမွ ဆန္၇မယ္
ဥမကြဲ သုိက္မပ်က္ အေကာင္မေပါက္
ဥကြဲရင္ အေကာင္ေပါက္မလား။
လားေပါင္းမ်ားစြာအေတြးေတြ နဲ ့အခ်ိဳးအေကြ ့တခု ကုိ ေရာက္တဲ ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေယာက္ဖ ေရ။ မင္းႏွလုံးသားက ေပးတဲ ့အေျဖကုိ ဘဲ အရာရာ အတြက္ ေဆာင္ျကဥ္းလာမယ့္ အမွန္တရားလုိ ့ ငါယုံျကည္လုိက္ေတာ့မယ္။ငါ ကေတာ့အိမ္ရွိရာ အရပ္သာ ဒီအခ်ိန္မွာ အေကာင္းဆုံးလုိ ့ထင္ခဲ့ျပီကြာ။ဒါေပမယ့္ အရာရာ အတြက္ အနီးဆုံးလူေတြသာ ဆုံးျဖတ္ေစခ်င္တာ ငါ့ ဆႏၵပါ။ ကဲ ဘယ္ဘက္ လမ္းကုိ နီးမလဲ ေယာက္ဖေရ။ မင္းတုိ ့ပဲ ဆုံးျဖတ္ျကေပေတာ့။
Hello world! December 31, 2009
Posted by sam-yomahlaing in 1.1 comment so far
Welcome to WordPress.com. This is your first post. Edit or delete it and start blogging!
Samyomahlaing's Blog 