ပုံရိပ္မ်ား သုိ ့အမွတ္တရ
တခါက ပုံရိပ္မ်ားကုိ မွတ္တမ္းျပန္တင္ထားတာပါ။ ေျမမွာပုံမီးရွဳိ ့ဖုိ ့မျဖစ္နုိ္င္။ ေခ်ာင္းထဲ သြားေမွ်ာပစ္လုိ ့မရနုိင္ေတာ့တဲ့အတူ ရွိခဲ့တယ္။ ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ေပ်ာက္မသြားဘူးဆုိတာကုိ လိပ္စာမပါတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကုိ စာပုိ ့တဲ့သေဘာေလး ပါ။ စား ၀တ္ေန ေရး နဲ ့ဘ၀ရဲ ့လွုိင္းခ်က္ေတြ အရ ေ၀းကြာေနတဲ့သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကုိ ေတာ့ ခြင့္ျပဳ ခ်က္ေတာင္းမေန နုိင္ေတာ့တဲ့အတြက္ တေယာက္ထဲဘဲ မွတ္မိသလုိ နဲ ့မွတ္မိသေလာက္ စုစည္းခဲ့တာပါ။ လမ္းခ၇ီးတေလ်ာက္ ထပ္ျကုံ၇တဲ့ပုံ၇ိပ္ေတြကုိလဲ ဆက္ေရးသြားမွာပါ။ေနာက္ ေကာင္းေကာင္းေရးတတ္ေတာ့မွ
ျပည့္ျပည့္စုံစုံေျပာျပမယ္ဗ်ာ။ ခုေတာ့ လုပ္တတ္သလုိ ေျပာတတ္သလုိ မွတ္မိသလုိ ေလးပဲ တင္ျပထားပါရေစ။
ပုံရိပ္လြွာ အမွတ္ ၁
ေနပူပူဖုန္ထူထူနဲ႔
ကြင္းေျပာင္ေျပာင္
ေတာေခါင္ေခါင္ မွာ
ရက္တုိတိုတကၠသိုလ္တစ္ခု
PTU ဟုနာမျပဳ၍ တည္ရွိေလသည္ အႏွီတကၠသီလာေက်ာင္းေတာ္သာႀကီးတြ င္
ေက်ာင္းဝန္းတေၾကာ
ထန္းေတာႀကီးပဲဟ လုိိ႔ဆုိၿပီး
ဝမ္းသာလံုးဆုိ႔ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားကတစ္ေယာက္
Building 1 နဲ႔တုိင္လံုးႀကီးေတြကုိလြမ္း တယ္ ၾသဘာလမ္းနဲ႔ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေ တြကိုလြမ္းတယ္
စုိးျမင့္ေၾကာ္နဲ႔ မာလာဝင္းကိုလြမ္းတယ္
ပုပၸါး၊ ဒူးယား၊ ဇီဝက၊ အင္းေလး
သဇင္နဲ႔ အင္ၾကင္းကုိလြမ္းတယ္
ပဲဟင္းနဲ႔လက္သန္းေလာက္ဝက္သားတုံုးေလးေတြကုိလြမ္းတယ္ ထီးကုိးလက္နဲ႔လိႈင္နယ္ေျမကုိလြ မ္းတယ္ အင္ယားကန္ေစာင္းရဲ႕ညေနခင္းေတြကိ ုလြမ္းတယ္
လြမ္းတယ္ လြမ္းတယ္ လြမ္းတယ္ ဆုိၿပီး
ကုိယ့္အလြမ္းေတြကုိ ကုိယ္မႏိုင္မနင္း ထမ္းပိုးထားရတဲ့ အလြမ္းသမားကတစ္ေယာက္
ေဟ့ ဘာမွမလြမ္းဘူးကြ
အိမ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့မိန္းမနဲ႔ အထီးအမ မကြဲျပားေသးတဲ့အေကာင္ကေလးကုိပဲ လြမ္းတယ္္
မနက္ျဖန္အိမ္ျပန္မယ္ လုိ႔ျဗဳန္းစားႀကီးဆိုတဲ့
half ကေလးအေဖေက်ာင္းသားကတစ္ေယာက္
မ်ားတုိ႔ကေတာ့ လက္ခုပ္ပင္ေႏွာကုန္းတေလွ်ာက္
ၿပိဳင္ဝံ့သူမရွိေလာက္ေအာင္လွတယ္ လုိ႔အထင္ေရာက္ၿပီး
အသည္းယားစရာပဲမ်ားေနတဲ့ ေက်ာင္းသူကတစ္စု
၆ နာရီကာဖ်ဴး အေဆာင္တံခါးပိတ္
ညမထြက္ရအမိန္႕ထုတ္တဲ့ သဇင္နဲ႔ေဝးၿပီဆုိၿပီး
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးနဲ႔
ညညဆိုလမ္းသလားေနတဲ့ ေက်ာင္းသူကတစ္စု
မဟာဇနကၠေတာင္ ဒီေလာက္ကူးႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူးဆု ိၿပီး
ေမခလာကိုေမွ်ာ္ရင္း စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔အိပ္ပစ္တဲ့ ေက်ာင္းသားကတစ္ေယာက္
‘သူငယ္ခ်င္း ဘာမွအားမငယ္နဲ႔
ငါတုိ႔ဘက္မွာ ျပည္သူေတြရွိတယ္’ ဆုိတဲ့ေသာလံုးနဲ႔
ေႏွာကုန္းကေကာင္ကုိ ျပည္ၿမိဳ႕ထဲလာေနဖုိ႕
အတင္းေခၚတဲ့ ေက်ာင္းသားကတစ္ေယာက္
ကားခႏွစ္ဆယ္မ်ားတယ္ကြယ္ တစ္ဆယ္ပဲေပးေပမယ့္
ကာရာအုိေအဆုိင္ပိတ္လို႔ အေမ့အိမ္သီခ်င္းေလး မဆုိလုိက္ရေလျခင္းလုိ႔ဆုိၿပီး
ဝမ္းနည္းပက္လက္ျဖစ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားကတစ္ေယာက္
ယုဇနမွာ လေပး ၁၈ဝဝ တန္သကြာ တန္သကြာနဲ႔
ထမင္းတစ္အုပ္ၿပီးတစ္အုပ္ဆြဲတဲ့ အျပင္
ဆုိင္ရွင္ေလးကိုပါ ရိသဲ့သဲ့လုပ္ခ်င္တဲ့ ျမာေပြသူငနဲေတြကတစ္သုိက္
ဂ်က္၊ ကြင္း၊ စပိတ္တုိ႔ ႏွိပ္စက္လုိ႔
ညညဆိုအိပ္ပ်က္ရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြက တစ္စု
ပညာေရးအေလးထားေပမယ့္
ခါနာေရးကလည္း ကေလးကစားစရာမဟုတ္ေလေတာ့
ေက်ာင္းတစ္ဖက္၊ Guide တစ္ဖက္နဲ႔ ဆုိက္ပ်က္ရတဲ့
ေက်ာင္းဆရာေပါက္စမ်ားကတခ်ိဳ႕
တစ္ရက္ကုိထမင္းတစ္နပ္ပဲစားၿပီး
ေခြၽတာေရးလုိ႔အေၾကာင္းျပ ဒုကၠရစရိယက်င့္ၾကံေနတဲ့ ေက်ာင္းသားကတစ္ေယာက္
အေဆာင္ေဝးလုိ႔ေက်ာင္းမေျပးႏုိင္
ေခါင္းမေလးရေအာင္ စာသင္တာဂ႐ုမစုိက္ဘဲ
ခံုေပၚမွာထင္ရာျမင္ရာေတြလက္သရမ္ းတဲ့ ခံုစာေမာင္က်ဘမ္းကတစ္ေယာက္
လိႈင္သာယာနဲ႔လက္ခုပ္ပင္
အိမ္ဦးနဲ႔ၾကမ္းျပင္ပမာ အသြားအလာလုပ္
ယားတာေတာင္မကုတ္အားရွာတဲ့
သနားစရာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ဆရာ၊ ဆရာမေတြကတစ္စု
အျမဲတမ္းၿပံဳးၿပံဳး ၿပံဳးၿပံဳးနဲ႕
သေဘာေကာင္း မေနာေကာင္း
လူပ်ိဳေက်ာင္းအုပ္ႀကီးကတစ္ေယာက္
စသည္ျဖင့္ စသည္ျဖင့္ အသီးသီး အသက အသက က်ရာအခန္းက႑မွ ပါဝင္ကျပၾကၿပီး ၄ လတာ ဘဝခရီးတြင္ ဆုံဆည္းၾကရေပဦးမည္။ ကေဘာက္တိကေဘာက္ခ်ာႏွင့္ ေရာက္မိေရာက္ရာေရးရင္း ဤ PTU မည္ေသာနာမေခၚ ဆုိထန္းေတာညိဳညိဳ၊ ကြန္းခိုရာတကၠသုိလ္ဝိဟာရမွ တစ္ပုိင္းတစ္စဘဝမ်ား၏ ပံုရိပ္အမွတ္ကိုဤတြင္နိဂံုးကမၼတ္အ ဆံုးသတ္၍ ရပ္တန္႕လုိက္ရေပဦးေတာ့မည္။ ေနာက္ေနာင္ေရႊဥာဏ္ေတာ္စူးေရာက္ လာပါက အဆန္းဆန္းအျပားျပားဘဝမ်ား၏ပံုရိ ပ္မ်ားကုိတတ္ အားသ၍ မွတ္သ၍ ပံုတူကူးၿပီး ၿငီးေငြ႕ေနၾကေသာ ေနာင္ေတာ္၊ ညီေတာ္၊ ႏွမေတာ္၊ အစ္မေတာ္မ်ားအား တင္ဆက္ပါအံ့။ အေပါက္အလမ္းမတည့္ပါက ေထာက္လွမ္းခံရမည္ကုိစုိးရြံပါေ သာေၾကာင့္ အေၾကာင္း မညီညြတ္သည္မ်ားကိုႏွာေခါင္း ဆီဆြတ္၍ ႏွာေစးေနလုိက္ရပါသည္။ သေဗၺသတၱာ သတၱဝါအေပါင္းတုိ႔ ကုိယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးခ်မ္းေျမ ့ၾကပါေစ။
ဆုိတာေလး နဲ ့စမိရင္ သတိရသူေတြ သတိရေနျကဦးမွာပါ။ အဲဒီေနာက္ ေတြ ့ခဲ ့ျမင္ခဲ့ ျကားခဲ့ သိခဲ့တာေလးေတြကုိ အရင္းအတုိင္းဆက္ျပိးေျပာျပမွာေပါ့ဗ်ာ။ ေက်ာင္းေတာ္ျကီးကုိ ျပန္မေရာက္နုိ္င္ေတာ့ တဲ့ ညီအကုိေတြ ထဲက ပုံရိပ္ေတြ အရွာေကာင္းတဲ့ ကာတြန္းဆရာ ကဗ်ာဆရာ ကုိကရင္ ကေတာ့ အေမရိက ကုိ ေရာက္ျပီးနံျပားတုိင္းျပည္ကုိ ေပါင္မုန္ ့ နဲ ့၀င္သိမ္းဖုိ ့ရာ ေပါင္မုန္ ့ေတြ ဖုတ္ေနပါတယ္ ။ ေလေက်ာင္းအင္ဂ်င္နီယာ ဘာသာရပ္ကုိ ရုိးနံပါတ္ ၀မ္း နဲ ့၀င္ လာခဲ့ျပီး ေအာ္ဂင္ အတီးေကာင္းသူ ။ျမန္မာသီခ်င္းအဆုိေကာင္းသူ ေအာ္ဂင္ဆ၇ာတေယာက္ က ေတာ့ အဆက္အသြယ္မ၇ပါဘူး။ ျမင္းလွည္းေမာင္းေနလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။ သူ ့ကုိ ျမင္းလွည္းဂိတ္မွာ အသုံးခ်ဖုိ ့၇ာ က်ားထုိးနည္း က်ေနာ္ ေကာင္းေကာင္းသင္ေပးလုိက္ပါတယ္။ အလုံထဲေရာက္ေတာ့ သူ ့ကုိ အထင္လြဲ ခဲ့တာေတြ ရွိပါတယ္။ ျကုံ၇င္ ေတာင္းပန္တယ္လုိ ့ေျပာေပးျကပါ။ ျမင္းလွည္းဂိတ္မွာ က်ားထုိးရင္ေတာ့ က်ေနာ္ ကုိ ေက်နပ္သြားမွာလုိ ့လဲ ယူဆပါ ရဲ ့။ အဲ က်ေနာ္ က ေတာ့ ကင္မီကယ္ က ညီေတာ္ေနာင္ေတာ္ေတြ ထုတ္တဲ့ အနာ၈ါတ္ ယမကာ ထုတ္္လုပ္ေရးမွာ ဆားျမည္းတဲ့တေနရာ ေလ်ွာက္မယ္ဆုိ တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ ့ေနာ္ေ၀ မွာေသာက္ေနပါတယ္။ လမ္းမီးတုိင္ေတြ လုိ ။ ညည့္ေမွာင္ က်ေလေလ ေ၀ဒနာ ေတြ နဲ ့ပုိမို လင္းလက္ေတာက္ပလာမယ္ ဆုိ တဲ့ တေယာက္ က ေတာ့ အင္ဂ်င္က ဆီစားမ်ားျပီး က်ေနာ္ တုိ ့ကုိ အျပီးအပုိင္နုတ္ဆက္သြားခဲ့ပါျပီ။ မွတ္မိျကမွာပါ။ အသားျဖဴ ျဖူ ဆံပင္။ ေက်ာလယ္ေလာက္ နဲ ့တေယာက္ကုိ ။ သူ ့အတြက္ေတာင္ ဘာအမွတ္တရ မွ မေရးျဖစ္ေသးပါဘူး။ အဲ ေနာက္ဆုံး က်ေနာ္ တုိ ့၇ဲ ့ဗုဒ~ဓ ဘာသာ အတြင္းေ၇းမွဳးကေတာ့ ေက်ာင္းထဲကုိ ေနာက္၀င္လာတဲ့ ခေလးေတြ ထဲက တေယာက္နဲ ့အိမ္ေထာင္က်ျပီး စ လုံးမွာအင္ဂ်င္နီယာလုပ္ျပီးအမိျမန္မာျပည္ကုိ အလုပ္အေက်ြး ျပု နုိင္ေနပါျပီလုိ ့ျကား၇ပါတယ္။ အဆက္အသြယ္ မ၇ပါဘူး။
ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ အေမ၇ိက မွာေက်ာင္းတက္ေနတယ္ ထင္ပါရဲ ့။ သူလဲ ဒီလုိပါဘဲ အဆက္အသြယ္မရပါဘူး။ ဒီစာမ်က္နွာေလး ကုိ ေတြ ့၇င္ ေရွးေဟာင္း ေနွာင္းျဖစ္ကေလး ေတြ ၀င္ျပိးေ၇းျကပါဦးလုိ ့ စာပုိ ့လုိက္ပါ၇ေစ။ ပုံရိပ္ေတြ ၇ဲ ့ဒုတိယ ပုိင္းကုိ ဆက္လက္ တတ္နုိင္သေလာက္ဆက္လက္သယ္ေဆာင္ခ်င္လုိ ့ပါ။
http://www.youtube.com/watch?v=9-80WGzkQog
Samyomahlaing's Blog 
အိမ္က…ထြက္လာတုန္းကအနီးေလးပါဗ်ာ…
လွည့္ျပန္မယ္ဆိုပီး…ျပန္ေတာ့လည္း…
မေရာက္နိုင္ဘူး…
အေဝးႀကီး…လား…
အမွတ္တရေလးေတြေပါ့….
အားလံုးကို သတိ၇ပါတယ္…
အဲဒီတုန္းက ပီတီယူ အေၾကာင္း
ကားေခါင္မိုးေပၚက ကားစုတ္ေလးကိုစီး ..
ျပဳတ္က်သူ ျပဳတ္က်…
လယ္ျပင္ထဲမွာ ေျမြကိုက္တဲ့ ေက်ာင္းသားက ကိုက္..
အေဆာင္ ဆိုတာက ၀ါးနဲ႕ ေဆာက္ထားတဲ့ အေဆာင္….
အိမ္ေအာက္မွာ ရြာသားေတြက ႏြားေမြး.. ၀က္ေမြး…
သစ္ပုတ္ပင္ အတု လက္ခုပ္ပင္ၾကီး….
ဖုန္ထူတဲ့ ျပည္ေနပူ…………..
အဲဒီ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးအေၾကာင္း.ေပါ့ဗ်ာ…
အခု အဲဒီ ေနရပ္၊ အဲဒီေက်ာင္းမွာ …ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ခ်က္ထဲမွာ ေျပာမိလိုက္ေတာ့… သူတို႕ရဲ႕ ေက်ာင္းေတာ္မဟာၾကီးကို ေစာ္ကားလွခ်ည္လားတဲ့ဗ်ာ……….
လြမ္းတယ္ရခိုင္ေရ
ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မရနိုင္ေတာ့တဲ ့အခ်ိန္ေတြ
အခ်ိန္ကာလ တုိက္စားမွဳ ေအာက္မွာ မွတ္မွတ္ရရရွိေနတာ ေက်ာင္းတုန္းက ဘ၀ေတြပဲ